АГЕНДА ЗА ПРАЗНИЧАН ПИКНИК

З - здраво другари, десперадоси и слично.
Н – независни интелектуалци (какви су па тија?!?),
А – АЈТ ваљда после свак пост што пишуев и
М – мили они, најмили на Максову мрежу на силни градови, сасве Тиквешију.

Како и свака жена, и ја се мислу што да облечу за празничан пикник на 11 Октомври. Што знам. Од сабајле кине, студи, преко д’н куково лето, попладниња или около ќумбет или у кожњаци. Викав клима се променила откако се донела одлука „краста“ да биде преместена и да се формира Североисточан центар за отпад, далеко од наше Куманово. Па, и тој не знам. Људи свашта зборив од инат. Данило Киш викаше: лажни је патриотизам последње уточиште хуља.

Затој, боље да можу, него да знам. А, интересна им е нацрт агенда овуј годину.

У рану зору, Менкова Колиба, батаљон на греану ракију и корнишони од лани сас ловор. Пешадија мамурна. На спуштање по „Бајрам Шабани“, у колону по један, до Соколански парк, достојанствено, али опрезно покрај гасовод. Полагање вештачко цвеќе на смарт бисту Магдаленову. Она увек ќе постои у нашу колективну меморију, ако е с’га смарт. Још боље. Нема га тој куче скитник кое може да гу замоча на светли датуми од нашу пурпурну историју. На ѕ’тче куде изгорену школу се придружуе артиљерија. Свечан момент. Скоро па к’т санитаран инспектор најде влакно у јајце на уличан фаст фуд. Полициски силе у став мирно правив капа доле за чету која до после ќе одржи две прес конференције на тему чиви директори на школе су бољи – Карпошови или Мендолски. Маршира се, колко се може, около паркирани тенкови по тротоари, покрај нов плоштад од 770.000 динара. Овуј годину нема селфи сас жену борац. Мафните ву, само пазите да не стане Бата Живојиновиќ да ви гу намести петокраку по налево. Бригадири храбро газив и проваѓав га Житомел. По некоја суза се рони за паднати жртве на транзициски бој. Холидеј ги отвара врата за скромну публику, саборац кој лечеше курје око у берберницу не е више везиста. Семафори трепкав како Чолиќ на локице. Скара на кило због скупоќу е скара на пола кило. Чета не одустануе и преко мост на Љубу Аличиќа и преко од рат не поправени решетке на пут, пробива се до спомен Костурницу.

Партизани полегале на траву, постељале амбасадор кебиња, шеруев интернет да се јавив на деца по странство и чекав да дојдев команданти на чело сас Ричард Бартона. Те ти ги идев. Советничке, очекувано, сас чаршафи на црвено-бели коцкице, мараме, брошеви, значке, жални фаце за паднати камаради на кои им ги нема ни букве на споменик. Знам, тешка е за носење плетена корпа сас буѓаво сирење, вино и мумуруз сас мед и балсамико. Нема више чипсови, урда у петак, алва и леб на први борбени линије. Ја гу ја, претседателка на врхован совет, игра бадминтон у чипкану кошуљу од Викторијански период по искршен бекатон. Жртвуе се за народ другарица. А, комарци немилосрдно апев по ровови. Санитет има ново начелство. Газа за празник е гратис. Спреј е потрошен у последњу битку за штитење на свое дупе. Прва пушка пукната, нова партија збукната. Ќе изгинемо кој попрв да каже кој му бија водник прве класе. Важно Мирко и Славко, напушени, договарав емисију куде Маку, ратнога репортера. И овуј годину, тегет одела сас еполете се мешав меѓу обичан свет за кој у себе си мислив дека е полусвет. Пиев од њино кафе, лито како на црнца зној, и обеќав дека ќе победив у пролетњу битку за слободу. Још ед’н пикник на наш фронт и још ед’н пут ништо ново за празнично Куманово.