КУ-БА

Направила сам 11 бање по 45 минута, у „стару бању“, без око да ми трепне, а десно ми трепкаше без престан веќ извесно време. Десно, па бесно.

Наша стара бања не е добра само за људи сас попуштени живци, како што мислив неупутени. Проевска вода е одлична за радничку аристократију, у народ познату како администрацију. Главни протагонисти на јавну администрацију су мои вршњаци чие најголемо достигнуќе е откривање на Мили Ванили како плагијат, мешање на вино и црн сок како бамбус, шверц на гориво у Србију, лижање на шикер од вермут у „2+“ и косовски адвокати за 20 % провизију. Па, у праву си, Емиле Ташевски, ми смо пасивна (де)генерација што нити га успостави, нити па га сачува систем од 90-ти године, како што тврдиш, зашто си згрозен од сељачишта кои га окупираше граТ, док ми мудруесмо од кафане.

Али, глеј што се дешава на моју осму по ред бању кумановску (од Чеси по минерални својства прогласену за топ пет у свет!). Док гледам да не ми падне у воду „Књига неспокоја“ – Фернандо Песоа и стар, прислушкиван телефон, пробивам се низ магнезиумски меури како бугарски пензионер у мензу сас купони за копан и чубрику, да дојду до клупу на нирвану. А, тамо, док надвор комарци правив сиесту у бунарче сас нашу воду и странско вино, почнуе и срце , не само око да ми игра: у тек су скокови на наши мили гастербајтери! Морам у ќош. Куде извор, додуше, али како под казну. Албански брачан пар љубазно ми се обраќа на лош немачки; Ромка на братанице им гу објаснуе лековитост на бању на чист швајцарски; кумановац, познат бизнисмен, збори на телефон за шлепери од време на Фикрет Абдиќа у спидо купаќи и неповерљив поглед према мањине...к’т од ед’н пут, топка Сунгер Боб ме погаѓа у главу. Скопски сељачишта. За деца не се плаќа у бању и некој роѓа од Габреш им гу препоручија. Таткото: „Огненче, тетката дошла да смири нерви, се’а треба да остане уш’е 15 минути, ќе ти е... мамето со тоа топката!“. Мамето: „Немој мама да мафташ многу, ќе се испотиш од тоа жешкото и ќе настинеш!“.

Не се потресуј Ивано, ќе ти падне књига у воду, а од градску библиотеку е, мани друго Вуле нема више да ти ги лајкуе слике у купаќи. Класично предавство Емчо: ја си гу, имено, зема крпу и прежали платен бањски третман, зашто мудар је онај који монотоно живи, за њега и најситнији догаѓај има чаролију.

Ми, од седамдесет и неке, смо неми опсервери. Посматрамо гу сас ужас сељачку панораму само к’т смо ударени сас топку у главу, уз револт и дозу сажаљење. Признавам, суштинска грешка ни е на сви нас матурирани на крај на девеести – претпоставка дека су други исто што и ми и дека мора да осеќав како нас. Али, само генијалци може да бидев нешто „друкше“. Едноличност на живот поуспешно гу избегнуе некој кумановски кувар на Хвар, кумановски шофер у Римини, кумановски крупије у Тел Авив. Истина можда не е на њину страну, али среќа им е дефинитивно под руку. Ми што останасмо овдека бесмо довољно паметни да сфатимо дека не вреди да се избушив сви топке кои прецизно гаѓав у наши главе. Ми, што би кажаја ти како ИТ, смо софтвер/душа на ов’ј град, ви требаше да сте му хардвер/коске и мишиќи. Ми ако не смо имале саглам процесор, ви ни од кафану не управљате сас РАМ. Него, највероватно од дома.

Чек да ти докажу. И такој, после неуропатски покушај да уживам у оној што твоја генерација га вика спа, иду на терасу и има што да виду! Максо и Циц заедно на астал, неуспешно маскирани у Халкидики пешкири и големи наочаре. Придружуев им се „центристи“ сас источан дијалект кои цело време сакале да жонглирав меѓу сељачко и градско крило на сдсм и вмро, али ете, не могале да дојдев до израз и б’ш с’га гледав визионерски дека треба да се купи КККуманово, да се пуштив „наши фирме“ да прскав против главе на крлежи, да се пуштив у етер што повише Славчовци сас „пеколни“ најаве за климатски промене. Жетва такој се прави, текнуе ли ти на корону и како се заплашуеше народ? Седите дома, док ми преговарамо за ваше добро. У сред бању. Уз музику и вино, оперативан систем још едно станче фино.

Тој е тај борба на градско и сељачко социјал-демократско. Од девеести године до недоглед. Туј паднасмо и ми и ви и сви. Не падамо ми на развеани свадбарски знамиња у јули, у најбучан град во нашата држава, не падамо ни на ѓубре кое сами си га трупамо, ни на нелинеарни покачувања на плате и пензије, ми падамо праволиниски на тој кој слушаја Азру, а кој Алена Исламовиќа.

А, и ја и ти, напослетку, плаќамо много повише од 3.000 денара струју месечно, само што ја га примам Сунгер Боба пол’сно у главу, док ви помлади ги кривите постари ако ве запече око од воду у Проевце. Демек има бактерија у чешме б’ш пред некој да ги лапне на концесију. Бим-баѓава Ташевски. Живели!