Ветерани го исчистија споменикот во Белановце посветен на првите кумановски партизани убиени од бугарскиот фашистички окупатор

Споменикот се наоѓа на м.в. „Воденица“ во планинското село Белановце на македонско-косовската граница на тешко пристапен терен, запуштен е и обраснат во дрвја, па ветераните морале да го исчистат за да положат цвеќе.

„На ова место на 14 октомври 1941 година Кумановско-карадачкиот партизански одред водеше херојска борба со бугарската окупаторска војска и полиција за национално и социјално ослободување на македонскиот народ и братските народи и народности на Југославија. Во борбата загинаа Боро Менков – командант на одредот, Перо Чичо, Бајрам Шабани, Магдалена Антова, Киро Бурназовски, Аритон Димковски – Тонко и Наце Буѓони“, пишува на плочата пред споменикот, кој бил подигнат 1986 година од Општинскиот одбор на Сојузот на борците од НОБ Куманово.

Од првите партизани кои ги дали своите животи за слободна Македонија,  тројца Боро Менков, Перо Чичо и Бајрам Шабани се прогласени за народни херои.

Карадачкиот партизански одред е формиран на 11 октомври 1941 година, поради што Куманово се смета за град првоборец каде пукнала првата пушка и започнало Народното востание. Разбиен е два дена по неговото формирање. Одредот бил составен од 15 борци, од кои 12 Македонци, двајца Албанци и еден Хрват. Речиси сите биле членови на КПЈ и СКОЈ. За командант на одредот бил назначен Боро Менков, а за политички комесар Перо Георгиевски – Чичо.

Дента по формирањето од зборното место на Менкова колиба одредот се упатил на Карадачкиот терен со задача да го разгори востанието во тој крај со претежно албанско население. Во утринските часови на 13 октомври Одредот пристигнал во реонот на село Белановце и се засолнил во една напуштена воденица.

Откако се дознало дека одредот се наоѓа во воденицата, селскиот кмет ја известува бугарската полиција во Куманово. Веќе следниот ден, на 14 октомври, в зори, бугарската војска и полиција, под команда на поручникот Љубомир Цеков, го опколила и го нападнала одредот, и по едночасовна борба успеала да го разбие. Во битката загинале седуммина борци, додека останатите осуммина биле заробени. Во борбата загинале Боро Менков, Перо Георгиевски – Чичо, Магдалена Антова (прва жена борец од Македонија која загина во НОВ), Киро Бурназовски, Аритон Димковски – Тонко и Бајрам Шабани, а Наце Ивановски – Буѓони е стрелан на лице место. Останатите биле затворени.

На 15 октомври 1941 година затворените борци биле изведени пред бугарскиот Воен суд во Куманово, кој ги осудил на смрт со бесење, а со право на жалба, Евица Георгиевска – Кипра, Благој Думановски – Пецкалија, Бојан Милковски, Коста Јовчевски и Славко Георгиевски, додека Перо Менков и Алириза Јусуфи, како малолетни, ги осудил на 15 години строг затвор. На 30 јануари 1942 година, смртната казна на осудените на смрт им ја замениле со доживотна робија

Споменикот на првите загинати кумановски партизани се наоѓа во Општина Липково и никој не се грижи за него.

Слична е состојбата и со 60-тината кумановските споменици од НОБ. Пет се меморијални споменици и се под надлежност на државата, а за останатите спомен обележја, бисти и плочи се под локалната самоуправа.