По утрото денот се познава

Се наоѓаме во предвечерјето на локалните избори, и прашање на момент е кога и по што ќе ги прогласиме за „историски“, како што тоа редовно се прави со сите други избори. Така, епитетот „историски“ многу наши „аналитичари“ (ако немаш никаква титула, минато или искуство – тогаш си аналитичар) го сметаат за најрелевантен за секои избори. Тоа е збор што значи мобилизација на гласачите според системот: „Излези и гласај! Не го пропуштај моментот и самиот да бидеш дел од историјата која ја пишуваме! Ако не излезеш да гласаш, ја губиш шансата и ти да бидеш дел од овој ‘торжествен момент’“, како што знаеше да се изразува еден наш покоен академик и политичар.

Но „нејсе“, што би кажал нашиот народ.

Избори како и секои други. Тоа е моментот кога политичките елити и поединци што мислат дека нешто можат да направат за општеството и за својата средина, се ставаат на тест пред граѓаните, т.е. пред сите нас. Никогаш не заборавајте, ние граѓаните го имаме тоа суверено право да управуваме со државата или општината само на денот на изборите. Само тогаш можеме да избереме гарнитура која ќе нè претставува во јавниот живот, а со самото тоа ќе одлучува за нас за сите важни одлуки.

Но, овој пат се работи за локални избори – бираме менаџер на градот и неговото колективно тело – Советот на општината, кое ќе му даде поддршка или ќе ја блокира неговата работа.

Треба да правиме компарација на база на нашето искуство. Најдобрата дефиниција за искуството е дека тоа претставува објективна стварност за нашите случувања во минатото, втемелена на низа субјективни премиси. Малку филозофски кажано, ама во суштина тоа ја прави дебатата што е позитивно, а што негативно. Која индивидуа е успешна, која не е? Која партија или поединец ќе биде добар за водење на општеството и заедницата, а кој е помалку добар? Која одлука е добра, која е лоша?

Што е тоа субјективното во предвидувањето (премисата)? Тоа е егоцентричноста на човекот и човечкиот род. Секој поединец мисли дека светот се врти и функционира само заради него, што има и добри и лоши страни. Но, за среќа или за жал, тоа е така.

Ни мојата маленкост не е имуна на појавата викана егоцентричност, па во наредните редови ќе ги изнесам моите видувања и искуството, при тоа не срамејќи се да ги истакнам позитивните и негативните страни на поединците или партиите. Некои „душебрижници“ ќе сугерираат и ќе ме напаѓаат дека не живеам веќе во овој град што го сметам за мој. Но, во ниеден момент не сум се откажал од него, туку само поради мојата работа и кариера, и заради моето семејство, само сум одалечен физички – не многу далеку, бидејќи Скопје е на 30-тина километри од Куманово. Впрочем, и работите од страна подобро се гледаат.

Моето искуство како советник на Општина Куманово, каде што активно учествував во работата и креирањето на политиките, од кои многу поединци биле или во наредните години станаа министри, заменици-министри, државни секретари, директори на јавни претпријатија, директори на управи, градоначалници и пратеници, по мислење на многумина – Совет со убедливо најдобар состав од кадровски аспект – ми го дава правото на сопствено согледување.

Од тие времиња датира и моето познанство со Максим Димитриевски, кој ми беше колега советник како претставник на СДСМ. Некогаш се критикувавме, и тоа жестоко, некогаш и се поддржувавме, но никогаш не сме воделе „подземни активности“ како некои негови сопартијци кои далеку дотуркаа. Она по што се препознаваше Максим, освен елоквентноста - што понекогаш на шега коментиравме дека спие со Вујаклија лексиконот или ги вежба говорите пред огледало, беше и храброста, што во наредните години и ја презентираше.

Тоа беше во оние несреќни денови на упадот во Собранието, кога, како игра на случај, се најде на погрешната страна бранејќи ги оние кои се обидеа да го „спакуваат“ и да го направат политички мртов. Види парадокс – тие што најмногу ги бранеше, највеќе се трудеа да му ја скинат „главата“. Типично „македонски“.

Максо се одважи, и храброста која ја покажа кога се кандидираше како независен кандидат, и покрај жестоката репресија манифестирана низ акции на полицијата за сообраќајни и не знам какви измислени прекршоци, до притисоци врз членството на СДС да не гласа за него, поддржано од албанскиот коалиционен партнер ДУИ. На тие избори ги победи сите „на купче“.

Да, ова е за чудење, но и заради политиките на СДСМ, кои навикнале да владеат како елита и се претставуваат како социјалдемократи што мислат за народот и се залагаат, меѓу другото, за амортизирање на неговите социјални разлики. Историски неспособното раководство имаше шанса да ја смени Македонија на подобро. Но за жал, како средина, слободно можеме да кажеме – ја „унакажаа“ и на локално и на глобално ниво. Се наслушавме за влегување во ЕУ, демек само што не нè примиле, и дишење „чист алпски воздух“ во најзагадените градови во регионот – катастрофа од која сè уште не можеме да се опоравиме.

Фактот што имаа премиер од Куманово, чијашто најголемо „достигнување“ беше да го смени телефонскиот број „за да не му досаѓав кумановци“, и плејада министри и заменици-министри и директори кои со прст не мрднаа за Куманово – тоа никој не им го заборава, колку и да се трудат да го дефокусираат народот.

Разликата помеѓу Максо и другите е следна: тој има една предност – не е како нив и многу добро ги знае нивните „византиски игри“, кои, за волја на вистината, во нашите меѓусебни разговори секогаш ги критикуваше.

Добро го анализирав и составот на кандидатите за советот на ВМРО-ДПМНЕ за Советот на Општина Куманово. Тоа се докажани луѓе во своите професии, а поголем број од нив се приватни стопанственици и успешни луѓе. Од докажани адвокати, до угостители и други. Стручни лица во општинската и јавна администрација во градот – спој на млади и луѓе со искуство, јасно препознатливи во своите средини. По инвентивноста и трудољубивоста, ВМРО-ДПМНЕ недвосмислено покажува дека е партија која потекнува од народот и дека ги кооптира најдобрите негови претставници.

Во наредните редови ќе објаснам зошто е важно таа советничка група да победи и да освои апсолутно мнозинство во Советот на Куманово. Само погледнете ги неговите ингеренции – тоа колективно тело е помоќно од градоначалникот и неговата администрација. Бидејќи, во крајна рамка, ги контролира сите општински претпријатија и училишта преку квартални и годишни извештаи. Јасно е наведено во Законот за локална самоуправа што ќе се случи ако не се изгласа еден таков извештај – и за директорот, и за претпријатието, и за градоначалникот.

Граѓаните се жалат со право дека им смета урбанистичкиот хаос во Куманово, кој владее со децении. Да погледнеме: кој ги донесува и одобрува измените во Деталниот урбанистички план (ДУП)? Советот на Општина Куманово, а не градоначалникот и неговата администрација – колку и да ги ставаат во заблуда граѓаните. Значи, со овие два примера се надевам дека доволно јасно објаснив за моќта на Советот и советничката група во него и за тоа колку е важно да се извојува апсолутно мнозинство во него. Во крајна рамка, Советот го усвојува и одобрува Буџетот на општината со сите развојни компоненти и капитални инвестиции, значи во крајна рамка го диктира и буџетот на градоначалникот.

Мислам дека Куманово, како единствена точка во државата каде што се сечат двата битни сообраќајни коридора – 8 и 10 – го заслужува тоа. На крајот на краиштата, во моето сеќавање, колку што ме „држи“ меморијата, Куманово никогаш немало мнозинство составено од советничката листа на ВМРО-ДПМНЕ. И ред е да им се даде доверба. Оваа гарнитура на луѓе го заслужува тоа, оваа група е победничка и сигурен сум дека ќе оствари една голема победа која се назира во воздухот, со тоа што ќе го продолжи трендот кој се забележува на државно ниво. Од страна на ВМРО-ДПМНЕ и неговите кадри, за една година од владеењето се презентираа чесност, законско работење и многу труд. На крајот и резултатите доаѓаат. На добар пат сме да ја извадиме Македонија од калиштата во кои ја заглибаа кадрите на СДСМ и нивните коалициони партнери, кои катадневно нижеа афера до афера. За разлика од кадрите на ВМРО-ДПМНЕ – всушност оваа група на луѓе е од нивната матрица.

Уште од Винстон Черчил па досега нема вечни пријатели, има вечен интерес. А што е интересот на Куманово и кумановци? Напредок и просперитет, и адекватна инфраструктура. Куманово е на нозе и спремно за новите предизвици на 21 век. Драги мои, за тоа треба квалитетни луѓе – а нив ќе ги најдете на листата на ВМРО-ДПМНЕ, листа што не знае за компромис со „византијците“.

Д-р Миле Јакимовски – авторот е поранешен советник на ВМРО-ДПМНЕ во Советот на Општина Куманово